کتاب الساندرو دل پیرو ; به خود افتخار می کنم / بخـش نهم / اختصاصی
 |
کتاب «Giochiamo Ancora» یا «به بازی ادامه بدهیم» کتابی است که به قلم اسطوره ی باشگاه یوونتوس، الساندرو دل پیرو منتشر شده است. در ادامه می توانید ترجمه قسمت به قسمت و اختصاصی این کتاب را دنبال کنید:
استراحت و آرامش یک نیاز است؛ گاهی وقت ها بدلیل نداشتن آرامش در به ثمر رساندن گل ناکام می شوید؛ در شرایط دشوار باید از کالبد خود خارج شوید و به خود نگاه کنید، مانند این است که با شخصی دیگر در حال رد و بدل کردن عکس هستید البته آن شخص باید شما باشید؛ خارج شدن از کالبد خود اولین گام برای شکل گرفتن ما خواهد بود؛ شاید این کار غیر ممکن باشد، من از کالبد خود خارج می شوم تا الساندرو دلپیرو را درک و به وی کمک کنم؛ آیا یک مجموعه متشکل از چندین دوست می تواند مجموعه ی موفقی باشد؟
شک و تردید:
نمی دانم؛ اگر بین بازیکنان یک تیم دوستی برقرار شود بدون شک در موفقیت تیم تاثیر گذار خواهد بود اما آیا این بازیکنان بدون اینکه چندین شب و هنگام شام در کنار یکدیگر باشند نیز می توانند به پیروزی دست یابند؟ ؛ می گویند که در یوونتوس تراپاتونی جایی برای دوستی نبود اما با این حال این تیم بسیار قدرتمند بود، در این تیم جایی برای اختلاف نظرها نبود البته بازیکنان رابطه ی خوبی با یکدیگر داشتند اما دوست نبودند چرا که دوستی یک واقعیت قابل لمس است، برای حرکت کردن یک مجموعه یک سیستم بسیار پیچیده ای وجود دارد، برای ایجاد توازن در یک مجموعه نیروی زیادی باید بکار گرفته شود؛ روح مجموعه نتیجه ی فداکاری، وفاداری و قدرت روانی ست؛ البته تمامی این ویژگی ها نشانه ی دوستی و صمیمیت مجموعه نیست، دوستی در مجموعه یعنی اینکه همه چیز به سادگی صورت گیرد و این ناخود آگاه بوجود نخواهد آمد؛ چندین فصل را در یوونتوس سپری کردم و در هر فصل از من می پرسیدند که آیا می توانید تمام توان خود را بکار گیرید.
پاسخ مثبت:
پاسخ مثبت بود، بازیکن یوونتوس بودیم و طبیعی بود که باید برای قهرمانی به میدان می رفتیم، شکل گیری و موفقیت یک مجموعه به عوامل زیادی بستگی دارد، در این میان دوستی فقط یک احتمال است، من سال های فراوانی را در فوتبال سپری کردم و در این مدت دوستان زیادی را بدست آوردم، نمی خواهم بین دوستان خود تفاوت قائل شوم چرا که دوستی ارزش زیادی دارد، یکی از دوستان من هوادار اینتر است و دیگری به فوتبال اهمیت نمی دهد شاید این مورد ایده آل نباشد اما اینگونه نیز می توان زندگی کرد؛ از خود می پرسم که چگونه می توان دوست جدیدی بدست آورد، در کودکی همه چیز ناخود آگاه صورت می گرفت و این کار آسان بود؛ به نامه هایی که مردم برای من ارسال می کنند اهمیت می دهم و بیش از هر چیز به واکنش هایی که در عکس ها از خود نشان می دهند توجه می کنم، بنظر من برای درک کردن دوست باید به چشمان وی نگریست؛ شاید واقعیت ها مهم نباشند، دوستی در تعارف ها و لبخند ها خلاصه نمی شوند، دوستی به رفتار ما بستگی دارد و برای زندگی کردن بسیار مهم است.
فصل آخر:
فصل آخر من در یوونتوس برای من بسیار دشوار و البته پیچیده بود چرا که من را با شرایطی روبرو کرد که تا آن لحظه تجربه نکرده بودم؛ من روزی در میدان پادشاه بودم اما در آن روزها بسیار کم به میدان می رفتم و باید میدان را از زندان کوچک خود تماشا می کردم؛ من اعتقاد دارم که با اراده ی قوی می توان دشواری ها را کنار زد، شاید دردها و نگرانی های بزرگتری نسبت به این باشد که از روی نیمکت هم تیمی هایتان را تماشا کنید و این ناراحتی ها هستند که ذهن شما را به خود مشغول می کنند؛ نگرانی و استرس شاید قویتر از شما باشند و شما را وادار می کنند تا به ناراحتی ها تسلیم شوید؛ از خود می پرسید من چه کسی هستم؟ دشواری های خود را با دشواری های پدر مقایسه می کنید هنگامیکه برای فرزندان خود تلاش می کرد و به خانواده ی خود فکر می کنید؛ محیطی که در آن پرورش یافتید اکنون به شما کمک می کند تا در هنگام تسلیم شدن یک گام بردارید و این نا امیدی را به امیدواری تبدیل کنید.
افتخار به خودم:
من در فوتبال وقت زیادی برای استراحت داشتم، گاهی مصدوم می شدم و گاهی رو نیمکت می نشستم، من اعتقاد دارم که من بدون دلیل بر روی نیمکت نمی نشینم؛ شاید این صحیح نباشد اما من به آن اعتقاد دارم و همواره در این شرایط خود را تشویق می کنم؛ شاید به میدان نرفتن از ابتدای دیدار بسیار آزار دهنده باشد اما من به خود شک و تردید راه نمی دهم چرا که در غیر این صورت اعتماد بع نفس خود را از بین خواهم برد، فوتبالیست باید به خود افتخار کند و من نیز به خود افتخار می کنم.
«به اشتراک گذارید»
حسین صالحی«مدیر سایت»
ارتباط با نگارنده:
